تردیدی نیست که قیام امام حسین(ع)در حصار زمان و مکان نمی گنجد،بلکه زمان ها و مکان ها را در نوردیده و بر همه تاریخ نوافکنی می کند.عاشورا یک مکتب و فرهنگ است که باید از آن درس گرفت و در زندگی بکار بست.
 عاشورا اغاز راهی است که به جاده انتظار حضرت مهدی(عج) منتهی می گردد.در حقیقت عاشورائیان،همان منتظرانند و اهل انتظار،تربیت شد? و درس گرفت? عاشورا.پس شایسته است که بر درس های عاشورا که مشق امروز منتظران است،مروری داشته باشیم.

1 -  معرفت نسبت به امام
آنچه در واقعه عاشورا،اصل و ریش? همه مفضیلت هاست،گوهر معرفت و شناخت امام حق است.یاران حسین(ع) عاشورایی شدند و جاودانه گردیدند،چون امام خود را شناختند و با همین شناخت،تا پای جان با امام خویش ماندند و در نتیجه به فوز عظیم رسیدند.در مقابل یزیدیان که از شناخت امام حق،بازماندند،به پیشوای باطل گرویدند و برای ابد،سعادت را باختند.
 امروز نیز،منتظران عاشورایی باید با همه توان،مهدی آل محمد(عج) را به عنوان مظهر حق و تنها راه منتهی به خدا بشناسند و حق و باطل و معروف و منکر را با او محک بزنند.چرا که اگر جز این باشد قطعاً از مسیر حقیقت،گمراه شده و به دامن یزیدیان زمان،خواهند افتاد.اگر چه امروز،امام منتظران،غایب است؛ولی کسب معرفت امام خواهد توانست که بین منتظران و امامشان،پیوند برقرار کند و منتظران را در همین عصر،در خدمت امام و اهداف او قرار دهد. 

2- حمایت کامل و خالص از امام
یکی از درسهای مهم عاشورا،حمایت کامل از امام حق است.امروز نیز منتظران باید پیوسته در اندیش? حمایت از امام عصر(ع)باشند.اگر حمایت از حسین بن علی(ع) به حضور در جبهه جنگ نظامی بود،حمایت از مهدی(عج) به حضور در جبهه های گوناگون فکری و فرهنگی است.منتظران،باید در مقابل هجوم فرهنگ بیگانه به فرهنگ دینی و قرآنی،هوشیار باشند تا بتوانند خود دیگران را در مقابل خطرات آن،حفظ کنند.
آری حمایت از مهدی(عج) حمایت از اهداف الهی اوست،و همان طور که عاشورائیان سال61هجری،با اخلاص تمام،از امام خود حمایت کردند،منتظران هم باید مخلصانه در این میدان پای گذارند و بدون هیچ چشم داشتی،تلاش کنند تا کارها به بار نشیند و ثمراتش ماندگار گردد.

3- وفاداری به امام
درس بزرگ عاشورا ،وفاداری کامل ،نسبت به امام حسین (ع)بود،به گونه ای که هیچ تشویق وتهدیدی نتوانست حسینیان را ازمولایشان جدا کند،تا آنجا که امام حسین(ع)به وفاداری ایشان گواهی دادوآنان رابی نظیر وبی مانند خواند
درشب،عاشوراامام حسین (ع)یاران خود رافراخواندوبیعت خویش را ازآنان برداشت تا هرکه تمایلی به ماندن نداشت از معرکه کربلا بگریزداما هر یک از آن شیرمردان ونمونه های بی نظیرمردانگی به بیانی وکلامی اعلام وفاداری کردند وآرزو کردند که کاش هزار جان داشتندتا درپای حسین (ع)نثارکنند.
منتظران مهدی(عج) نیز شایسته است که هر روز با امام خود،تجدید عهد کنند و فاداری خود را اینگونه به امام،اثبات نمایند:«فابذل نفسی و ولدی و اهلی و جمیع ما خوّلنی رببی بین یدک:جان و مال و فرزندان و خاندانم و همه آنچه پروردگارم به من عطا فرموده را در پیشگاهت نثار می کنم»{مفاتیح الجنان،زیارت حضرت صاحب الامر(عج)}.

4- صبر و پایداری
از دیگر درس های مهم عاشورا،صبر و پایداری در حمایت از دین خدا و امام زمان است.کم نبوده اند کسانی که ادعای دین داری داشته اند،اما سختی های راه را تاب نیاورده اند و از میان? راه برگشته اند.ولی عاشورائیان تا پای جان ایستادند و در حمایت و وفداری،سنگ تمام گذاشتند.
 منتظران مهدی(عج) هم باید برای تحقق زمینه های ظهور،در جبهه انتظار،استوار و مقاوم بمانند و از زخم ها و نیش هایی که بر دل و جانشان می نشیند،خسته نشوند،بلکه از آن استقبال کنند،همان طور که حسینیان عاشورائی از زخم شمشیرها و نیزه ها نهراسیدند،بلکه در راه خدا از آن استقبال کرده و به روی شهادت،لبخند زدند.
آری! همانگونه که عاشورائیان برای نجات اسلام عزیز و حمایت از ولی خدا،هرگونه سختی را بر جسم و جان خریدند،اهل انتظار هم برای ترویج فضیلت ها و حفظ راه و رسم دین داری و تحقق ارزش ها در جامعه،باید صبور باشند.

5- فریاد علیه ظلم و ظالمان
حسینیان با اقتدا به امام خود،در برابر ظلم ظالمین قیام کردند و این،خود درس دیگری برای منتظران مهدی(عج) است،تا در طول زمان غیبت،هر کجا فرصتی دست داد،در برابر ستمگران موضع بگیرند و بر سر ظالم،فریاد عدالت خواهی بزنند.همانگونه که در زیارت عاشورا می خوانیم:«فلعن الله امة اسست اساس الظلم و الجور علیکم اهل البیت...برئت الی الله و الیکم منهم و من اشیاعهم و اتباعهم و اولیائهم».
تبری که از فروع دین است،جهت حرکت ما را مشخص می کند و پیوسته هشدار می دهد که نباید با ظالمان هم کاسه شد و دست در دست آنها گذاشت و یا حتی در برابر ظلم و تباهی آن ها،ساکت نشست.

6- اعلام دوستی و اظهار نسبت به امام
آدمی با عشق و محبت شناخته می شود و دل بستگی ها و دوستی هایش،جهت زندگی و مرگش را ترسیم می کند.در جبه? عاشورا یاران حسین(ع) بیشترین عشق و ارادت را به حسین بن علی(ع)داشتند و آن را به خوبی به نمایش گذاردند.علاقه به فرزند،مهر مادری،محبت پدری،ارتباط و علقل همسری و نه هیچ دوستی دیگری،مانع از آن نشد که یاران امام(ع) قلب خود را به امام خویش بسپارند و همه هستی خود را فدایش کنند.
منتظران عاشورائی هم به امام خویش عشق می ورزند،در عشق او می سوزند و بی صبرانه ظهور او را چشم به راهند.«متی ترانا و نریک و قد نشرت لواء النّصر تری اترانا نحفّ بک و انت تامّ الملأ : کی می شود که تو ما را ببینی و ما تو را ببینیم؛در حالی که پرچم پیروزری را برافراشته ای؟!ایا می شود که ما را ببینی در آن حال که گرد وجودت حلقه زده ایم و تو مردمان را رهبری می کنی؟!».
{از نهضت سرخ حسینی تا انقلاب سبز مهدوی،دفتر دوم،محمد مهدی حائری پور}.