قرآن:
«وَ یَوْمَ یَعَضُّ الظَّالِمُ عَلَى یَدَیْهِ یَقُولُ یَــلَیْتَنِى اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبِیلاً * یَـوَیْلَتَى لَیْتَنِى لَمْ أَتَّخِذْ فُلاَنًا خَلِیلاً * لَّقَدْ أَضَلَّنِى عَنِ الذِّکْرِ بَعْدَ إِذْ جَآءَنِى وَ کَانَ الشَّیْطَـنُ لِلاْءِنسَـنِ خَذُولاً (سوره فرقان،آیه 27) : [روز قیامت ،] و روزى است که ستمکار ، دست [حسرت] مى گَزَد و مى گوید: کاش من ، راه [پیروى از ]پیامبر را پیش مى گرفتم . واى بر من! کاش من ، فلانى را دوست نمى گرفتم . او مرا از پند [قرآن] ، پس از آن که برایم آمده بود ، دور و گم راه کرد؛ و شیطان ، خوارکننده انسان است»

***
. رسول اللّه صلی الله علیه و آله : مَثَلُ الجَلیسِ الصّالِحِ مَثَلُ العَطّارِ ؛ إن لَم یُعطِکَ مِن عِطرِهِ أصابَکَ مِن ریحِهِ ، ومَثَلُ الجَلیسِ السَّوءِ مَثَلُ القَینِ ؛ إن لَم یُحرِق ثَوبَکَ أصابَکَ مِن ریحِهِ : پیامبر خدا صلی الله علیه و آله : همنشین شایسته ، مانند عطرفروش است . اگر از عطرش به تو ندهد ، بوى عطرش به تو خواهد رسید و همنشین بد ، مانند آهنگر است . اگر لباست را نسوزانَد ، از بویش به تو مى رسد .
***
عنه صلی الله علیه و آله ـ کانَ یَقولُ ـ : اللّهُمَّ إنّی أعوذُ بِکَ مِن صاحِبِ غَفلَةٍ ، وقَرینِ سَوءٍ .: پیامبر خدا صلی الله علیه و آله ـ همیشه مى فرمود ـ : بار خدایا! به تو پناه مى برم از یارِ غافل و همنشین بد .
****
الإمام علی علیه السلام : صُحبَةُ الأَشرارِ تَکسِبُ الشَّرَّ ، کَالرّیحِ إذا مَرَّت بِالنَّتِنِ حَمَلَت نَتِنا : امام على علیه السلام : همنشینى با بدان ، بدى به دنبال مى آورد ، همان گونه که باد اگر بر چیز گَندیده بوَزَد ، با خود ، بوى گند مى بَرَد .