روزی ابلیس با حضرت موسی(ع)ملاقات کرد و گفت:«تو برگزیده و همسخن خدا هستی،و خدا تو را رسول خود قرار داده است،من گناه کرده ام می خواهم توبه کنم،تو به درگاه خدا شفیع و واسطه من باش،و از خدا بخواه توبه ام را بپذیرد».

 موسی(ع) پیشنهاد او را پذیرفت و واسطه شد.

خداوند به حضرت موسی(ع)وحی کرد:«توبه ابلیس را می پذیرم،مشروط براینکه بر قبر آدم(ع) سجده کند».

موسی(ع)فرمان خدا را به ابلیس ابلاغ کرد،ابلیس تکبّر نمود و خشمگین شد و گفت:«من آن هنگام که آدم زنده بود او را سجده نکردم،اکنون که مرده است او را سجده کنم؟».

 سپس ابلیس به موسی(ع) گفت:اکنون که نزد خدا از من شفاعت کردی،بر گردن من حقّی پیدا نمودی،برای این که حقّ تو را ادا کنم تو را سفارش و نصیحت می کنم که در سه مورد مرا یاد کن(یعنی متوجه من باش که بر تو مسلط نگردم)و در این سه مورد تو را به هلاکت نیفکنم: 

1- هنگامی که خشمگین شدی،مرا یاد کن،که دراین هنگام مانند جریان خون در رگهای بدنت به تو نزیدیک شده ام.

 2- هنگامی که در جبه? جهاد؛دربرابر دشمن قرار گرفتی،مرا یاد کن،زیرا در این هنگام من نزدیک می شوم و وسوسه می کنم که تو زن وبچه داری به فکر آنها باش،با همین وسوسه،سست می گردی وپشت به جبهه می کنی.

 3- بترس و دوری کن از خلوت کردن با زن نامحرم،زیرا در آن هنگام من بسیار نزدیک هستم،وبین تو وآن زن واسطه و دلّال می گردم،تا شما را به هم نزدیک کنم وبه گناه بی عفّتی وادار نمایم.(حکایتهای شنیدنی،محمدی اشتهاردی،ص195،به نقل از:الدّر المنثور،ج1،ص51).