در هر زمانی عده ای هستند که فکر می کنند تلاش برای معاش ،که نشانه فعالیت برای زندگی بهتر است،درست نبوده و علامت علاقه به دنیا می باشد.به همین دلیل افرادی را که برای امرار معاش کار و تلاش می کنند مورد ملامت قرارمی دهند.

 محمدبن منکدر،یکی از حفّاظ قرآن در عصر امام باقر-علیه السلام- در ضمن تمجید از آن حضرت می گوید:می خواستم اورا وعظ کنم که او مرا موعظه فرمود.

سؤال کردند چگونه؟

گفت:روزی از مدینه بیرون آمدم و در صحرا محمدبن علی بن الحسین(ع) را دیدم،که در کنار دو غلام سیاه کار می کرد،پیش خود گفتم:سبحان الله! پیرمردی ازقریش،در چنین ساعتی با این وضعیت برای بدست آوردن دنیا در تلاش است.باید او را موعظه کنم! نزد او رفتم و گفتم:خداوند تو را حفظ کند،اگر در این حالی که هستی اجل تو برسد چه خواهی کرد؟!

 امام فرمود:اگر در این حالی که هستم اجلم سر رسید،درحالی که در اطاعت خدا بوده ام از دنیا رفته ام.من با کار کردنم،خود و عیالم را از محتاج بودن به تو و به مردم حفظ می کنم.وقتی از سر رسیدن اجل هراسناک خواهم بود که اجل مرا در حال نافرمانی خدا دریافته باشد.

گفتم:ای فرزند رسول خدا،راست فرمودی،من می خواستم تو را موعظه کنم که تو مرا موعظه فرمودی.

 {بحارالانوار ج46ص292/ التهذیب ج6ص325}.