رسول اکرم " ص " وارد مسجد مدینه  شد ، چشمش به دو اجتماع افتاد که از دو دسته تشکیل شده بود ، و هر دسته‏ ای حلقه ‏ای تشکیل‏ داده سر گرم کاری بودند : یک دسته مشغول عبادت و ذکر و دسته دیگر به‏ تعلیم و تعلم و یاد دادن و یاد گرفتن سرگرم بودند ، هر دو دسته را از نظر گذرانید و از دیدن آنها مسرور و خرسند شد . به کسانی که همراهش بودند رو کرد و فرمود : " این هر دو دسته کار نیک می‏کنند و بر خیر و سعادتمند " . آنگاه جمله ‏ای اضافه کرد : " لکن من برای تعلیم و داناکردن فرستاده شده‏ ام " ، پس خودش به طرف همان دسته که به کار تعلیم و تعلم اشتغال داشتند رفت ، و در حلقه آنها نشست.(داستان راستان،شهید مطهری،به نقل از:منیة المرید ، چاپ بمبئی ، صفحه . 10).

حضرت امام باقر (علیه السلام) در خطابی به یکی از صحابی خویش، جابر فرمودند:

«یا جابِرُ! أَیَکتَفِی مَنِ انتَحَلَ التَّشَیُّع أن یَقُولَ بِحُبِّنا أهل البَیتِ، فَوَالله ما شیعَتُنا إلا مَنِ اتّقی الله وأطاعَهُ، وما

کانُوا یُعرَفُون إلا بِالتَّواضُعِ والتَّخَشُّعِ وأَداءِ الأمانَةِ وکَثرَةِ ذِکرِ اللهِ والصَّوم والصَّلاة والبِرِّ بِالوالدینِ و التَّعاهُدِ لِلجیرانِ

مِن الفُقراءِ وأَهلِ المَسکَنَة والغَارِمِینَ والأیتامِ وصِدقِ الحَدیثِ وتَلاوَةِ القُرآنِ وکَفِّ الأَلسُنِ النَّاس إلا مِن خَیرِ

وکانُوا أُمَناءَ عَشائِرِهِم فِی الأَشیاءِ؛... یَا جَابرُ! ما یَتَقرَّبُ العَبدُ إلَی الله تبارک وتعالیدإلا بِالطّاعَةِ، و مَا مَعنَا بَرائَةٌ

مِنَ النّارِ ولاعَلَی الله لأحَدٍ مِنکُم حُجَّةٌ، مَن کَان ِلله مُطیعا فَهُو لَنا وَلِیٌّ و مَن کان لِلّه عَاصِیاً فَهُو لَنا عَدُوٌّ، و

ماتَنالُ وِلایَتُنا بِالعَمَل والوَرَعِ :

ای جابر! آیا کسی که خود را به شیعه ببندد و منتسب کند، همین بس باشد که دوستی ما خاندان را دارد؟

به خدا جز کسی که تقوای خدا را داشته و او را فرمان برد، شیعه ما نباشد. شیعه های ما شناخته نمی

شوند جز به تواضع، خشوع، امانت داری، کثرت یاد خدا،روزه، نماز، نیکی کردن به پدر و مادر، وارسی حال

همسایگان نیازمند و مستمند و بدهکار و یتیم، راستگویی، خواندن قرآن و نگه داشتن زیان از مردم جز به

ذکر خیر . آن ها در هر چیز امین خویشان خود هستند... ای جابر! جز با اطاعت نمی توان به خداوند تبارک و

تعالی نزدیک شد و ما برات آزادی از دوزخ برای کسی نداریم و احدی را برخدا حجّتی نیست. هر که مطیع

خداست، دوست ما است و هر که نافرمانی خدا کند، دشمن ماست. به ولایت ما جز با عمل و ورع نمی

توان رسید.( کتاب الایمان والکفر، باب الطاعة والتقوی، ج2، ص74، ح3.)

یکی از نکته های اخلاقی و نشانه های اخلاق حسنه و حسن سلوک با مردم، عیادت بیمار است که در شرع مقدس اسلام در این باره اصرار فراوان شده است. عیادت بیمار از حقوقی است که مسلمانان بر یکدیگر دارند که لازم است نسبت به ادای آن خود را موظف بدانند.

حضرت علی ـ علیه السّلام ـ از قول رسول خدا ـ صل الله علیه و آله و سلم ـ نقل می کند که آن حضرت فرمود:
«للمسلم علی اخیه ثلاثون حقّاً لا برائه له منها الّا بالاداء اَوِ العفو یغفر زلّتَهُ و یرحم عبرته... و یعود مرضته... .»[1]
هر مسلمانی نسبت به مسلمان دیگر سی حق دارد که باید آنها را انجام دهد و از این حقوق رهایی نخواهد یافت جز اینکه آنها را ادا کند و یا آنکه برادر مسلمانش از او درگذرد... و از جمله آنها این است که هنگام بیماری از او دیدن کند... .

ادامه مطلب...

رسول اکرم - صلی الله علیه و آله - دریکی از مسافرتها با اصحابش درسرزمینی خالی و بی علف فرود آمدند و برای تهیه غذا به هیزم و آتش احتیاج داشتند،رسول اکرم(ص) خطاب به همراهان فرمودند:« هیزم جمع کنید».

 عرض کردند : « یا رسول‏الله ببینید ، این‏ سرزمین چقدر خالی است ، هیزمی ‏دیده نمی‏شود»

آنحضرت  فرمود:« در عین حال‏ هرکس هراندازه می‏تواند جمع کند».

اصحاب روانه صحرا شدند ، با دقت بروی زمین نگاه می‏کردند و اگر شاخه‏ کوچکی می‏دیدند برمیداشتند . هرکس هراندازه توانست ذره ذره جمع کرد و با خود آورد . همینکه همه افراد هر چه جمع کرده بودند روی هم ریختند ، مقدارزیادی هیزم جمع شد . در این وقت رسول اکرم(ص) فرمودند: « گناهان کوچک هم مثل همین هیزمهای‏ کوچک است ، ابتدا به نظر نمی‏آید ، ولی هر چیزی جوینده و تعقیب کننده‏ای‏ دارد ، همان طور که شما جستید و تعقیب کردید این قدر هیزم جمع شد ،گناهان شما هم جمع و احصا می‏شود ، و یک روز می‏بینید از همان گناهان خرد که به چشم نمی‏آمد ، انبوه عظیمی جمع شده است».{داستان راستان،شهید مطهری،به نقل از: وسائل الشیعه، جلد 2 ، صفحه . 462}.

روزی ابلیس با حضرت موسی(ع)ملاقات کرد و گفت:«تو برگزیده و همسخن خدا هستی،و خدا تو را رسول خود قرار داده است،من گناه کرده ام می خواهم توبه کنم،تو به درگاه خدا شفیع و واسطه من باش،و از خدا بخواه توبه ام را بپذیرد».

 موسی(ع) پیشنهاد او را پذیرفت و واسطه شد.

خداوند به حضرت موسی(ع)وحی کرد:«توبه ابلیس را می پذیرم،مشروط براینکه بر قبر آدم(ع) سجده کند».

موسی(ع)فرمان خدا را به ابلیس ابلاغ کرد،ابلیس تکبّر نمود و خشمگین شد و گفت:«من آن هنگام که آدم زنده بود او را سجده نکردم،اکنون که مرده است او را سجده کنم؟».

 سپس ابلیس به موسی(ع) گفت:اکنون که نزد خدا از من شفاعت کردی،بر گردن من حقّی پیدا نمودی،برای این که حقّ تو را ادا کنم تو را سفارش و نصیحت می کنم که در سه مورد مرا یاد کن(یعنی متوجه من باش که بر تو مسلط نگردم)و در این سه مورد تو را به هلاکت نیفکنم: 

1- هنگامی که خشمگین شدی،مرا یاد کن،که دراین هنگام مانند جریان خون در رگهای بدنت به تو نزیدیک شده ام.

 2- هنگامی که در جبه? جهاد؛دربرابر دشمن قرار گرفتی،مرا یاد کن،زیرا در این هنگام من نزدیک می شوم و وسوسه می کنم که تو زن وبچه داری به فکر آنها باش،با همین وسوسه،سست می گردی وپشت به جبهه می کنی.

 3- بترس و دوری کن از خلوت کردن با زن نامحرم،زیرا در آن هنگام من بسیار نزدیک هستم،وبین تو وآن زن واسطه و دلّال می گردم،تا شما را به هم نزدیک کنم وبه گناه بی عفّتی وادار نمایم.(حکایتهای شنیدنی،محمدی اشتهاردی،ص195،به نقل از:الدّر المنثور،ج1،ص51).

تا توانی ای جوان ازنفس دون تمکین مکن                            درمسیرزندگی سرپیچی ازآئین مکن

گردوروزی ناخدای کشتی قدرت شدی                           ازخدا غافل مشوترک نمازودین مکن

اسب آمال جهان چندی اگرشد رام تو                     جان من غفلت زمرگ ومرکب چوبین مکن   

برعروس خوش خط وخال زمانه دل مبند                     گول ظاهررا مخوردامان خود ننگین مکن

چون نماند ثروت دنیا کسی را پایدار                    بهرجمع مال دنیا خویش را غمگین مکن

ازحسین بن علی سرمشق آزادی بگیر                   غیرذات حق تعالی ازکسی تمکین مکن

کن زسربیرون هوای آرزوهای دراز              چونکه راه آرزوها پایان ندارد ای رفیق

ازغم وغصّه ننالد مرد عاقل درجهان                        چونکه بی غم زندگی امکان ندارد ای رفیق