*مقام معظم رهبری امام خامنه‌ای:
خوشا به حا‌لتان! (ساخت ضریح مطهر امام حسین‌(ع) توفیق خیلی بزرگ و یکی از بهترین کارهایی است که می‌شود انجام داد شما قمی‌ها زرنگی کردید و گل سرسبد را چیدید. همه آرزو دارند به ائمه اطهار‌(ع) اظهار ارادت بکنند و این (ساخت ضریح) یکی از آن کارهایی است که باید انجام داد و شما دارید انجام می‌دهید خداوند شما را کمک کند تا این کار زیبا و شیرین را به انجام برسانید.

*آیت‌الله العظمی سیستانی:

دیگران هم قصد ساخت این ضریح مطهر را داشته‌اند ولی ما نمی‌خواستیم آنها را نجام دهند از این که این کار را شما قمی‌ها قبول کرده‌اید، خوشحال هستیم. همیشه ایرانی‌ها در این جور کارها پیش‌قدم می‌باشند شما گل سرسبد را چیدید.

ضریح را هر چه محکم‌تر و با جاذبه‌ای که در شان حضرت سید‌الشهدا‌(ع) است بسازید! و شش گوشه بودن باید حفظ شود به دلیل وجود قبر شریف حضرت علی‌اکبر‌(ع).

*آیت‌الله العظمی مکارم شیرازی

شرایط کنونی ایجاب می کند که این قبور مقدس به عنوان عظمت شیعه و هرچه باشکوه تر ساخته شود.

*آیت‌الله العظمی صافی گلپایگانی

این مسئله ساخت ضریح حضرت سیدالشهدا(ع) و خدمت به تعظیم و تکریم مشهد بزرگ و مشرف حضرت سیدالشهدا(ع) یکی از شعائر بزرگ دین است.

*آیت‌الله العظمی وحید خراسانی:

اگر این ضریح با اخلاص کامل ساخته شود،‌می شود مرئی و منظر تمام انبیاء اولوالعزم که بالاترین سعادت است. انشاء‌الله موفق شوید به این کار.

*آیت‌الله العظمی نوری همدانی:

این حرکت‌ها (ساخت ضریح مطهر) از قم شروع می‌شود و باید این ضریح مطهر در حد بسیار بالا باشد.

*آیت‌الله العظمی شبیری زنجانی:

حضرت سیدالشهدا همه چیزش را برای ما داده است،‌وظیفه ما اینست که کوتاهی نکنیم.

*آیت‌الله العظمی جوادی آملی:

ویژگی‌های خاص حضرت سیدالشهدا(ع) نشان می دهد که وظیفه ما هم باید یک وظیفه خاص باشد.

  1. برخورد ستارگان آسمان با یکدیگر :

عیسى بن حارث کندى می گوید : هنگامی حسین بن على (علیه السلام) را شهید کردند ، تا هفت روز ، هر گاه که نماز عصر را می خواندیم می دیدیم آفتابی که بر دیوارهاى خانه ها می تابید به قدری قرمز بود که گویا چادر های سرخ است که بر آن  کشیده اند ، و می دیدیم که برخی از ستارگان همدیگر را می زدند (با یکدیگر برخورد می کردند) .

  2 . آسمان خون گریه کرد :

نضره ازدیه گوید : هنگامى که حسین بن علی (علیهما السّلام) شهید شدند ، آسمان خون بارید و ما همچنان می دیدیم که تمام اشیاء  و اسباب ما مملو از خون است .(2)

ادامه مطلب...

فوائد صلوات

فواید صلوات بقدری زیاد است که به قلم و زبان ناید.هم فواید دنیوی دارد و هم فواید اخروی.

یعنی صلوات فرستنده هم در دنیا ثواب می برد و حوائج دنیائی او بواسطه صلوات برآورده می شود و هم در آخرت موجب خلاصی از عذاب و نجات از هول قیامت می گردد.اینک به چند نمونه از آن فواید اشاره می کنیم:

فواید دنیوی صلوات

*فایده اول:در اصول کافی است که، رسول خدا(ص) فرموده اند در مقابل صد صلوات حق تعالی صد حاجت را برآورده می نماید.

*فایده دوم:با صدای بلند صلوات فرستادن نفاق را برطرف می سازد.

*فایده سوم:صلوات فرستادن موجب پاکیزه شدن عمل هاست.

*فایده چهارم:هر کس یک صلوات بفرستد حق تعالی در عافیت را بر روی او می گشاید.

*فایده پنجم:صلوات فرستادن فقر را برطرف می کند.

*فایده ششم:هر گاه چیزی از یاد انسان برود و آدمی آن را فراموش کند صلوات موجب می شود که به خاطر آید.

*فایده هفتم:صلوات،دشمن دیرین و همیشه در کمین انسان یعنی ابلیس لعین را ذلیل و خوار می کند.

خلاصه اینکه صلوات آتش جهنّم را خاموش می کند.آری وقتی که آتش هوی و هوس و آتش سوزان نفس سرکش به واسطه صلوات بر محمّد و آل محمّد خاموش شد و ظلمات نفس به نور صلوات محو و نابود گردید آن وقت است که انسان از آتش جهنم رهائی یافته و به حریم امن الهی داخل و «لیخرجکم من الظلمات الی النور» را شامل خواهد شد و غایت امر در سایه رحمت خاصّ الهی مأوا کند «و کان بالمؤمنین رحیماً».«طوبی لهم و حسن مأب؛خوشا به حال آنان و حسن عاقبت شان».

فواید اخروی صلوات

فواید صلوات را در ظاهر دانسته ای و بدان رسیده ای اما فواید آن را در باطن که در نهایت صعوبت و دشواری است، عقل می خواهد تا بدانی،چشم بصیرت تا ببینی، دلی پاک تا یقین نمائی.

*فایده اوّل:امام صادق(ع) می فرمایند:«هر کس ده مرتبه صلوات بفرستد حق تعالی صد مرتبه بر او صلوات می فرستد» و فرموده اند:«هر کس ده مرتبه صلوات بفرستد خدا و ملائکه هزار بار بر او صلوات می فرستد و هر که حق بر او هزار صلوات بفرستد هرگز او را به آتش،عذاب نخواهد کرد و در مقابل هر صلوات ده حسنه به او عطا می فرمایند و هر کس ده مرتبه صلوات بفرستد حق تعالی ده صلوات بر او می فرستد و ده گناه او را می آمرزد و ده درجه او را بلند می گرداند و از اهل بهشت خواهد شد».

*فایده دوم:سزاوارترین و نزدیک ترین مردم در روز قیامت به رسول خدا(ص) کسی است که در دنیا بر آن حضرت بیشتر صلوات فرستاده باشد.

*فایده سوم:رسول خدا(ص)به علی مرتضی (ع) می فرماید:«هرکس بر من صلوات بفرستد شفاعت من برای او واجب می شود».

*فایده چهارم:حضرت رضا(ع) فرموده اند:«صلوات فرستادن نزد خدا برابراست با تسبیح و تهلیل و تکبیر».

*فایده پنجم:حضرت علی بن موسی الرّضا(ع) می فرماید:«هر کس قادر بر کفاره گناهان نباشد صلوات بسیار بفرستد که صلوات بر محمّد و آل محمّد(ص) گناهان را می ریزاند».

*فایده ششم:امیرالمؤمنین علی(ع) می فرمایند:«صلوات فرستادن در محو کردن گناهان شدیدتر است از فرو نشاندن آب، آتش را».

*فایده هفتم:صلوات فرستادن در روز قیامت به صورت نوری در آمده در سر،طرف راست،طرف چپ و بالا، و جمیع اعضاء آدمی دیده می شود.

*فایده هشتم:هر که بگوید:«اللّهم صلّ علی محمّد و آل محمّد(ص) خدا به او ثواب هفتاد و دو شهید عنایت می فرماید».

*فایده نهم:سنگین ترین چیز در یوم الحشر(روز قیامت) صلوات است و صلوات، قبر را نورانی می کند.

*فایده دهم:فرستنده صلوات داخل آتش جهنّم نمی شود.

*فایده یازدهم:برای فرستنده صلوات تلخی مرگ و هول و عطش روز قیامت نیست.

5. رَقَّه*

این قول را سبط ابن‌جوزی به نقل از مقتل عبدالله‌بن عمرو وراق نقل کرده و افزوده است که وقتی سر [حسین بن علی(ع)] را نزد یزید حاضر کردند، گفت: آن را به عوض سر عثمان نزد خاندان ابی‎معیط می‎فرستم. و چون آنان در رقّه ساکن بودند، یزید سر را نزدشان فرستاد و آنان آن را در خانه‎ای دفن کردندکه بعدها آنجا جزءِ مسجد جامع شد.48

6. کوفه

سبط ابن‌جوزی گزارش دیگری آورده است مبنی بر آنکه عمروبن حُرَیْث مخزومی، سر امام(ع) را از ابن‌زیاد گرفت و پس از شست‌‌و‌شو و تمیز کردن و کفن کردن آن، در خانه‌اش در کوفه که به «دارالخزّ» شناخته می‌شد، دفن کرد.49

این قول و قول پنجم افزون بر آنکه از قد‌مت لازم برخوردار نیست، به سبب متفرّد بودن آن از اعتبا‌ر لازم را نیز ندارد؛ از این‌رو پذیرفته نمی‌شود.

ادامه مطلب...

پژوهشی درباره فرجام و محل دفن سر مطهر امام حسین(ع) و سرهای دیگر شهدا

مقدمه

یکی از پرسش‌هایی که درباره وقایع پس از عاشورا مطرح و شایسته مطالعه و بررسی است، فرجام سر مطهر امام حسین(ع) و دیگر سرهای شهدا است. بر اسا‌س گزارش‎های تاریخی، مسلّم است که سر امام حسین(ع) و دیگر سرها توسط مأموران ابن زیاد به شام فرستاده شد. همچنین بر اسا‌س برخی گزارش‎ها، سرهای دیگر شهدا نیز همراه سر امام حسین(ع) به دربار یزید برده شد.1 اکنون این پرسش مطرح است که پس از آنکه یزید ـ در ظاهر ـ از عملکرد خویش با امام حسین(ع) و یارانش اظهار پشیمانی کرد و درصدد بازگرداندن اسرا به مدینه برآمد، سرنوشت سر امام(ع) و سرهای دیگر چه شد؟ آیا چنان که بین شیعه مشهور است، سر امام(ع) به بدن ملحق شد یا چنان که در برخی منابع دیگرِ حدیثی شیعه آمده است، در نجف، کنار قبر امیرالمؤمنین(ع) دفن شد یا بر اساس برخی منابع اهل‌سنت به مدینه فرستاده شد و در بقیع دفن شد و یا در دمشق یا قا‌هره یا عَسْقَلان یا رَقّه و یا حتی در مرو دفن شد؟ فرجام سرهای دیگر شهدا به کجا انجامید؟ آیا آنها نیز به بدن‎هایشان ملحق شدند یا سرنوشت آنها نامعلوم است؟ بنابراین در این نوشتار دو موضوع، مورد بررسی و پژوهش قرار می‎گیرد: نخست، فرجام سر امام(ع) و دوم، فرجا‌م سرهای شهدا.
نخست: فرجام سر امام حسین‌(ع)

در اینکه سر مطهّر امام حسین(ع) کجا دفن شده است، منابع تاریخی و حدیثی شیعه و سنی، گزارش‌های متفاوتی ارائه کرده‎اند تا آنجا که ده قول در این باره گفته شده است. برخی از مورخان همانند سبط ابن‌جوزی و نویری و بعضی از محققان و نویسندگان معاصر، از جمله سید محسن امین عاملی2، فضل علی قزوینی3 و شهید قاضی طباطبایی4، به جمع‎آوری برخی از اقوال و نقد و بررسیِ آنها پرداخته‎اند که در این پژوهش از کوشش‌های آنان بهره گرفته شده است. اما اقوال در این باره، عبارت‌اند از:
1. کربلا

بسیاری از مورخان و اندیشمندان شیعی و سنی بر این باورند که سرِ امام حسین(ع) به بدن ملحق شده است، از این‎رو این قول، شهرت خاصی دارد. از اندیشمندان شیعه که قائل به چنین قولی شده‎اند، عبارت‌اند از:

شیخ صدوق (م381ق) و به پیروی از او، ابن فتال نیشابوری (م‌508 ‌ق) در این باره می‎نویسند: علی بن حسین(ع) همراه زنان (از شام) خارج شد و سر حسین(ع) را به کربلا بازگرداند.5

سید مرتضی (م436ق) در این باره می‎گوید: روایت شده که سر امام حسین(ع) با جسد وی در کربلا دفن شد.6

طبرسی (م548ق) پس از اشاره به قول سید مرتضی،7 در جای دیگر می‌نویسد: برخی از اصحاب ما گفته‎اند که سر از شام بازگردانده و به بدن ملحق شد.8

ادامه مطلب...

در پیشگاه امام حسین(ع)

شور و شوق وصف ناپذیر معظم له به خاندان عصمت موجب شده بود که هر هفته شب های پنج شنبه و جمعه و ایام جشن و شادی یا ایام سوگ و ماتم اهل بیت علیهم السلام در حسینیه خود مجلس برپا می نمود و در این مجالس با کمال تواضع و ادب شرکت می جست و در مصائب و مظلومیت آنان به ویژه حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام اشک از دیدگان جاری می ساخت وعنایت خاصی به این جلسه ها داشت؛ چه بسا خود احیاناً زودتر از علاقمندان دیگر حضور پیدا می کرد و اگر واعظ مجلس نمی آمد خود بر منبر می رفت و ذکر مصیبت می خواند و تنها به خواندن مرثیه اکتفا نمی کرد.

ادامه مطلب...

حضور در مجالس عزاداری امام حسین(ع)

دهه اول محرم روزها افزون بر آن که در منزل معظم له روضه برقرار بود سعی داشت که در سایر منازل اهل محل که مجالس روضه و عزا برپا بود شرکت نماید.
در فصل کار و کشاورزی که مجالس روضه در محل، خلوت می شد سعی می کرد بیشتر در مجالس عزا حضور پیدا کند، گاهی مهمان های خود را نیز به همراه می برد تا مراسم عزاداری امام حسین علیه السلام تعطیل یا کم رنگ نگردد.
در زمان سیاه رضاخانی که از مجالس عزاداری و روضه خوانی جلوگیری به عمل می آمد ایشان بدون ترس و واهمه این مراسم را برپا می نمود؛ بگونه ای که عده ای از دوست داران و مشتاقان سیدالشهدا علیه السلام برای عزاداری از بهشهر و یا روستاهای منطقه به کوهستان می آمدند، در واقع شخصیت و ابهت معنوی والای ایشان بود که مأموران حکومتی جرئت تعرض به ایشان را نداشتند.
در سال آخر حیاتشان ( 1350 ش) که بر اثر کسالت نتوانستند در مجالس شرکت نمایند برای این که از برکات و فیوضات عزاداری سیدالشهدا محروم نگردند واعظ را به اندرونی دعوت نمود و در منزل اقامه عزا و روضه کردند و با آن بیماری و ضعف بر سینه خود می زدند و از جمله اشعاری که واعظ در هنگام روضه خواندند و آقا جان بسیار گریستند چند بیت شعری بود که زبان حال حضرت زینب با بدن مطهر امام حسین علیه السلام است.

بی مناسبت نیست جریانی را که حاکی از ظلم و ستم و عمق قساوت حکومت پهلوی است در این جا اشاره کنیم:
هنگامی که عمّال رضاخان می خواستند در نزدیک روستای کوهستان ساختمانی را به عنوان بنگاه دخانیات بنا کنند برای تهیه مصالح آن سفال یا آجر خانه های مردم را غصب و تصاحب کرده و با خود می بردند حتی از بردن سفال روی مساجد و یا تکایا نیز فروگذار نمی کردند.
خلاصه آن که هر جا احتمال می دادند سفال یا آجری هست آن را برمی داشتند ، به حدی که نقل شده اگر آجری از لای دیوار خانه ای پیدا بود روی آن را با گل می پوشاندند تا آجر نمایان نباشد، در این عصر تاریک آیت الله کوهستانی که برای زیارت خانه خدا  سفر کرده بودند در نامه ای به واعظ محل نوشته بود:
« اگر چنان چه عمال رضا خان می خواهند سفال حسینیه را بردارند ابتدا بروند و سفال منزل مرا بردارند تا آسیبی به بنای حسینیه وارد نشود. »